Ik heb de stap genomen…een stap uit het onderwijs… een stap terug naar mijn hart!”
“Dit wordt mijn laatste schooljaar, volgend jaar ga ik niet meer voor de klas.” Het hoge woord is eruit, de knoop is doorgehakt.
Het doet pijn (al die mooie momenten met kinderen) en geeft tegelijkertijd zo’n gevoel van vrijheid.
Niet vastzitten aan alles wat moet. Maar in alle rust kunnen aansluiten bij het kind en van daaruit gaan starten met mijn hulp.
Aandacht hebben voor alle gevoelens en gedachten die er bij het kind zijn ipv mijn knipoog die zegt: “Ik zie dat je het lastig hebt maar je moet even wachten want ik moet ook mijn leerdoelen nog behalen…
Onderwijs is schitterend en tegelijkertijd kom ik tijd, handen, oren en ogen tekort om iedereen te geven wat hij of zij nodig heeft.
En nu ben ik daar vrij van…ik heb ik alle tijd …welkom… ik ga voor je zitten, ga je zien, ga je horen…ik heb alle tijd van de wereld…
“Weet je al wat je gaat doen? ” vraagt mij leidinggevende.
JAAA…ik ga vol voor mijn praktijk. Het heeft een paar jaar onder het stof gezeten maar dat blaas ik er energiek vanaf. Afgelopen jaar heb ik naast mijn baan als groepsleerkracht ook mijn job als beelddenkspecialist in praktijk Buro4kids. En wat krijg ik hier een energie van.
Volledige aandacht voor het kind, successen bij het leren die het kind maar óók mij vleugels geeft. Kinderen weer zien groeien in zelfvertrouwen, ze letterlijk rechterop zien lopen!
Afgelopen jaren heb ik zowel een opleiding tot coach als die van kindercoach met succes gevolgd. En dit gecombineerd met mijn jarenlange ervaring in het onderwijs maakt dat ik sta te popelen om kinderen te begeleiden. Te helpen bij leerproblemen én te helpen als je ‘gewoon’ even vastloopt.
Enne.. het afscheid op school is niet definitief…ik ben er volgend jaar nog een dag als kindercoach!
Hello school…here I am again…
Niet wetend dat ik tóch op school blijf maar nu in de functie als kindercoach.