Je hebt van die kinderen (en volwassenen 😊) die lijken op de stekelige bolster van een kastanje…
Ze zijn niet zo aaibaar en ze prikken snel als je toenadering zoekt…
 Hun reactie zegt:’ Pas op!….Houd afstand…!’
 En toch… Ik neem je even mee naar de kastanje.
Heb je al gezien wat er in die bolster zit?… Als je de bolster opent ligt er in de zachte witte binnenkant een schitterende glimmende vrucht.
Wanneer je de bolster ziet met zijn stekels zou je dit niet verwachten.
De stekels zijn er trouwens niet voor niets. Ze zijn een soort afweerwapen tegen de voortijdige aanval door vogels en eekhoorns.
 Zo zijn er ook van die kinderen….Ze prikken je als je dichtbij komt, geven een snauw als iemand iets doet wat ze niet willen en ze houden je (vaak onbewust) op een afstand.
 Het zijn vaak niet de kinderen waar je spontaan een praatje mee maakt of gemakkelijk een compliment aan geeft. Hun hele lichaamstaal, en soms grote mond, vertelt: ‘Blijf uit de buurt!’
 En toch…in deze stekelige buitenkant zit ook een kastanje!
 Deze stekels hebben voor het kind vaak een ‘functie’… Het is een vorm van zelfbescherming. Soms schamen ze zich ergens voor, zijn ze ooit gekwetst, hebben ze een trauma of een hechtingsproblematiek. Hun houding is als een beschermende bolster een bescherming om niet nóg een keer pijn te moeten ervaren.
 Juist deze kinderen zoeken naar onvoorwaardelijke liefde. Juist deze kinderen hebben je nodig, ondanks de scherpe prikkels die ze hebben.
 Laten we met elkaar deze kinderen helpen. Ik in mijn praktijk en jullie ‘gewoon’ waar je deze kinderen (en volwassenen) tegenkomt…
 Oordeel en veroordeel deze kinderen niet te snel…maar leg de bolster in de zon van jouw aandacht en liefde….dan gaat hij langzaam open en komt de mooie kastanje tevoorschijn!